Γνωρίζουμε πια ότι η επιστήμη πολύ συχνά και για να είναι άμεσα χρήσιμη, πρέπει να συνεργαστεί με εξουσίες που εξυπηρετούν δικές τους προτεραιότητες και αξίες. Οι περισσότεροι από εμάς βλέπουν με συγκατάβαση αυτή τη συνεργασία. Είναι λογικό οι κατακτήσεις των επιστημόνων να μην περιμένουν μια δίκαιη κοινωνία για να μειώσουν τον ανθρώπινο πόνο. Δεν είναι έτσι κατακριτέο όταν οι επιδημιολόγοι θέτουν τη γνώση τους στην υπηρεσία του Κικίλια, της Κεραμέως και του Μητσοτάκη. Υπάρχει όμως ένα όριο σ’ αυτό. Το όριο του σεβασμού των πορισμάτων και της μεθοδολογίας της επιστήμης. Όταν οι επιστήμονες υποτάσσουν τα πορίσματα της επιστήμης τους στις επιλογές της εξουσίας, τότε είναι ολοφάνερο πως δεν μπορούν να απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη μας. Ο λόγος τους δεν έχει κύρος και πλάθεται στα μέτρα των κυρίαρχων πολιτικών.